ความรักทางไกลในยุคทำงานจากที่ไหนก็ได้ – มันจะไปได้ไกลแค่ไหน?
-
เมื่อการทำงานแบบรีโมตกลายเป็นเรื่องปกติในหลายอุตสาหกรรม หลายคนก็เริ่มย้ายเมือง หรือแม้แต่ย้ายประเทศ โดยไม่ต้องกังวลเรื่องหน้าที่การงาน ความยืดหยุ่นนี้เปิดโอกาสให้ความสัมพันธ์ทางไกลมีโอกาสเติบโต... แต่ก็สร้างความท้าทายรูปแบบใหม่ขึ้นมาด้วย เลยอยากถามว่า ความรักทางไกลในยุคที่ไร้พรมแดนแบบนี้ จะไปได้จริงไหม?
บางคู่ดูจะไปได้ดี มีพื้นที่ส่วนตัวมากขึ้น รู้สึกอิสระมากขึ้น ขณะที่บางคู่เริ่มห่างกันไปเรื่อย ๆ เพราะไม่ได้เจอกันสม่ำเสมอ ผมเคยเห็นเพื่อนบางคนรับมือได้ดีด้วยการวิดีโอคอลบ่อย ๆ นัดเจอกันตามกำหนด และมีสิ่งที่ทำร่วมกันแบบออนไลน์ แต่บางคู่ก็ค่อย ๆ ถูกผลักออกไปอยู่ในมุม sideline ของชีวิตอีกฝ่าย ความพยายาม ความไว้ใจ และการสื่อสารดูจะเป็นหัวใจหลัก แต่แค่นั้นพอไหมถ้าไม่มีการพบเจอกันจริง ๆ?
โดยเฉพาะกับสายเทคฯ แบบพวกเราหลายคน ที่คุ้นเคยกับการสื่อสารแบบออนไลน์หรือทำงานแบบไม่พร้อมหน้ากันอยู่แล้ว อาจจะปรับตัวง่ายกว่า? แต่ก็ยังอยากรู้ว่า—ใครเคยมีประสบการณ์รักทางไกลในช่วงทำงานรีโมตบ้าง? ใช้ชีวิตร่วมกันยังไงให้มันเวิร์ก (หรือถ้ามันพัง ทำไมถึงเป็นแบบนั้น?)
ยิ่งตอนนี้แพลตฟอร์มอย่าง d8fan ก็เริ่มให้ความสำคัญกับความเข้ากันได้ทางอารมณ์และการสื่อสาร มากกว่าการอยู่ใกล้ชิดทางกายภาพ ซึ่งอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมหลายคู่ที่เริ่มต้นจากความสัมพันธ์ทางไกลในโลกออนไลน์ ถึงได้ไปต่อได้นานกว่าที่คิด
อยากรู้ความคิดเห็นและประสบการณ์ของทุกคนครับ ความรักจะ “ไปได้ไกล” แค่ไหนในยุคที่โลกไร้พรมแดน?